ျမန္မာတို႔ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား ဘာေၾကာင့္ တတ္သင့္၊ ေျပာသင့္တာလဲ

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္လာတာနဲ႔အမွ် အဂၤလိပ္ဘာသာစကားဟာ မျဖစ္မေန ေျပာတတ္ရမယ့္ စကားတစ္ခု ျဖစ္လာ ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားမွ မေျပာတတ္ရင္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း တစ္ခုရဖို႔ဆုိတာ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေျပာဆုိရမယ့္ အလုပ္အမ်ိဳးအစားေတြဆုိရင္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားဟာ မျဖစ္မေန တတ္ရန္ လိုအပ္ ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုေျပာတတ္တဲ့ဆုိတာ အဆင့္ဆင့္ ရွိပါတယ္။ ပထမ တစ္ဆင့္ကေတာ့ Yes နဲ႔ No ကိုသာ ေျပာတတ္ျခင္းပါ။ တစ္ဖက္က ေျပာတာကို ၄၀ ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္နားလည္ျပီး Yes နဲ႔ No သာ ေျပာတတ္တဲ့အဆင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ဆင့္ကေတာ့ OK. OK. 5000 Kyat. 7 PM အစရွိသျဖင့္ ေစ်းႏွုန္းေတြ၊ အခ်ိန္ေတြ ေတြကို ေျပာတတ္တဲ့အဆင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း တကၠဆီသမား အမ်ားစု ရတဲ့ အဆင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ဆင့္ကေတာ့ Where do you go? I studied Myanmar. My name is Aung Aung. အစရွိသျဖင့္ မိမိပါ မိမိ ျပန္ Introduce လုပ္တဲ့အဆင့္၊ လက္ရွိ ျဖစ္ေန၊ ရွိေနတဲ့ situation ကို ေျပာျပတတ္တဲ့ အဆင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ သံုးဆင့္ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ပထမ တစ္ဆင့္က လုပ္ငန္းခြင္မွာ အလုပ္နဲ႔ ပက္သက္ျပီး ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေျပာႏုိင္တဲ့အဆင့္နဲ႔ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ေျပာႏုိင္တဲ့ အဆင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ ေျပာေနၾကသူေတြလည္း ထစ္ေငါ့ခ်င္တိုင္း ထစ္ေငါ့က်တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ ခမ်ာ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားလံုးမ်ား ေခါင္းထဲမွာ ရွိေပမယ့္ ယင္း စကားလံုးေတြကို စကား အျဖစ္ ေျပာင္းလဲေစရန္ အခက္ခဲ ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ စာလုိေရးခိုင္းရင္ ရတယ္။ သူတို႔က Grammar ေက်ညွပ္သူမ်ား ျဖစ္လို႔ပါ။ မေၾကညွပ္ရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး Intermediate အဆင့္ေလာက္ ရွိတဲ့ Grammar မွာ ရွိပါတယ္။ 8 part of speeches တို႔ Verb pattern တို႔ကို ေကာင္းေကာင္း သိျပီးသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ဆင့္ကေတာ့ မိမိ လုပ္ကိုင္ရာ အလုပ္အမ်ိဳးအစားမွာ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ေျပာႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ထစ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ အနည္းငယ္ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ မသိမသာေလးေပါ့။ သူတုိ႔က Grammar လည္း ေက်တယ္။ ေျပာလည္း ေျပာႏိုင္တယ္။ ဟုတ္ျပီ။ ေနာက္ဆံုး အဆင့္။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ကေတာ့ အဂၤလိပ္စကားကို မိမိရဲ႕ Native Language နဲ႔ တန္းတူနီးပါးအထိ ေတြးႏုိင္ ေျပာႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယင္းအဆင့္ကေတာ့ ရွားပါလိမ့္မယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာလို ေတြးႏုိင္၊ ေျပာႏုိင္ျပီဆုိရင္ အဂၤလိပ္လိုလည္း ကဗ်ာေတြ ဆက္ႏုိင္ပါမယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား တစ္လံုးခ်င္းစီရဲ႕ အႏုအရြေလးေတြကို သိရွိနားလည္မယ္။ ဟာသဥာဏ္ေလးေတြကို အဂၤလိပ္ဘာသာစကားမွာ ထည့္သံုးတတ္မယ္။ အဂၤလိပ္ဝတၳဳၾကီးေတြကို ဖတ္ႏုိင္မယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ၾကိဳးစားေရးေကာင္း ေရးလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ယင္းကဲ့သုိ႔ အဆင့္ဆင့္ တုိးတက္ရရွိဖုိ႔ဆုိတာ ထိုင္ေနရံုနဲ႔ေတာ့ မရပါဘူး။ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ေျပာေန၊ ေတြးေန၊ ေရးေန၊ ဆုိေန ဖတ္ေန မွ ရတာမ်ိဳးပါ။ Four Skills ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ပဲ Five Skill ျဖစ္လာတာ ၾကာပါျပီ။ လက္အမူရာ၊ ႏုတ္အမူရာ၊ စကားေျပာဟန္ကို အကဲခတ္ျပီးေတာ့ ဒီလူဟာ Yes လို႔ေျပာေနေပမယ့္ No ကိုဆုိလုိတာလားဆုိတာကို အကဲခတ္တတ္ဖို႔ကလည္း အေရးပါတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္မွာေနတယ္ဆုိတာ မိခင္ဘာသာစကား ျမန္မာစကားကို ေျပာတဲ့ တုိင္းျပည္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး ၁၀၀ သြားရွာရင္ ၁၀၀ လံုးက ျမန္မာလိုပဲ ေျပာပါလိမ့္မယ္။ ၁၀၀၀ ရွာမွ အဂၤလိပ္လို Conversate လုပ္တဲ့ လူ ၄ ေယာက္ေလာက္ ေတြ႔ေကာင္း ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ အဂၤလိပ္စာတုိးတက္မွုဟာ ေႏွးေကြးသြားပါတယ္။ စကၤာပူမွာဆုိရင္ ရံုးသံုးဘာသာစကားကို အဂၤလိပ္ဘာသာစကားအျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ လူတိုင္းဟာ မျဖစ္မေနကို အဂၤလိပ္လိုေျပာရပါေတာ့တယ္။ အသက္ၾကီးတဲ့ အဖုိးၾကီး၊ အဖြားၾကီးေတြေတာင္ ျပန္သင္ရပါတယ္။ ယင္းအက်ိဳးက ဘာကို ျဖစ္ထြန္းေစသလဲဆုိ ယေန႔ စကၤာပူဟာ ကမၻာမွာ စီးပြားေရး အဖြံ႔ျဖိဳးဆံုး ႏိုင္ငံ ၁၀ ႏိုင္ငံထဲက ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္သြားေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလိုေျပာလို႔ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို ရံုးသံုးသတ္မွတ္မွ တိုိင္းျပည္ တုိးတက္မယ္လုိ႔ မဆုိုလိုပါ။ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုရီးယားတို႔ဟာ အဂၤလိပ္ဟာ ညံ့ေပမယ့္ ကမၻာ့ထိပ္တန္းျဖစ္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဟာ တိုင္းျပည္မွာတင္ invention (တီထြင္ဖန္တီးမွု) လုပ္ႏိုင္တဲ့ capacity ရွိလို႔ပါ။ တို္င္းျပည္မွာ invention လုပ္ႏုိင္တဲ့ Capacity မရွိမွန္း သိတဲ့ စကၤာပူ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာဆုိရင္ invention လုပ္ႏုိင္သူမ်ားကို ပိုမို ေခၚႏုိင္၊ စြဲေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို မိခင္ဘာသာစကားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္မွ မတတ္ရင္ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ အႏိုင္က်င့္မွုကို ခံရအံုးမွာပါပဲ။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားဟာ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္လာလုပ္တဲ့အခါ သူတို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးႏိုင္တဲ့ ျမန္မာကို ရွာရတာ ခဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားဟာ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားရွိတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ၊ ကုမၺဏီေတြနဲ႔ပဲ တြဲဖက္လုပ္ပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးခ်ည္း စုစည္းတည္ေထာင္တဲ့ ကုမၺဏီမ်ားဟာဆုိရင္ လူျဖဴပါတဲ့ ကုမၺဏီနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ စီးပြားေရး client ရတာနည္းျပီး တုိးတက္တာနည္းတာမ်ိဳးတို႔ကို startup ေလာကမွ ၾကံဳရ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက creativity မွာ ပိုေကာင္းတာေၾကာင့္ သူတို႔ကို ေရြးခ်ယ္တာလည္း မမွားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ local အေပၚမွာ expert ျဖစ္မွုက ျမန္မာေတြက ပိုသာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာေတြက local မွာ သာေပမယ့္ ယင္း အားသာခ်က္ကို အဂၤလိပ္လို စာစီမေျပာတတ္တဲ့ အခြင့္ေရးမ်ားဆံုးရွံုးရ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား လုပ္ကိုင္တဲ့ ကုမၺဏီေတြမွာ လုပ္ကိုင္ေနရသူမ်ားဟာ ဘာေၾကာင့္မို႔ အဂၤလိပ္စာကို တတ္သင့္တယ္ ဆုိတာကို သိတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြကိုလည္း စိတ္နာတာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စာ တတ္ခ်င္တယ္။ မုန္းလို႔ကို တတ္ခ်င္တယ္။ ခ်စ္တဲ့သူေတြလည္း တတ္ခ်င္တယ္။ အက်ိုးလိုလို႔ ပူးေပါင္းလုပ္ခ်င္လို႔လည္း တတ္ခ်င္တယ္။ အားလံုး တတ္ခ်င္သူမ်ားခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက learning environment ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ သိပ္မရွိပါဘူး။ အသင္အျပေကာင္းတဲ့ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းဆုိတာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရေလာက္ေအာင္ နည္းနည္းေလးပါ။ သင္တန္းမွာ တတ္မွာ အဂၤလိပ္စာ ေလ့လာရတယ္လုိ႔လည္း mindset က ဝင္ေနေတာ့ အဂၤလိပ္စာက မတုိးတက္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ယင္း mindset ကို ျပင္ဖို႔အတြက္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းလည္း ေျပာ၊ ဘတ္စ္ကားစီးရင္းလည္း ေျပာ၊ တကၠဆီစီးရင္းလည္းေျပာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ရင္းလည္းေျပာ၊ အဂၤလိပ္လို ေျပာႏုိင္သူေတြန႔ဲ ေတြ႔တိုင္းလည္း ေျပာ။ ေျပာရပါတယ္။ ရွက္လို႔မေျပာ၊ သူမ်ား ကဲ့ရဲ႕လို႔ မေျပာသူမ်ားကေတာ့ မတတ္ပါဘူး။ နိမ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ား အဂၤလိပ္လို ေျပာဖို႔ ၾကိဳးစားေနသူကို အရွက္ခြဲ ရယ္စရာ အျဖစ္ ေလွာင္သူမ်ားဟာ သူတို႔ mindset မေျပာင္းမခ်င္း တတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကိဳက္မရွက္၊ ငိုက္မရွက္ အျပင္၊ အဂၤလိပ္လိုတတ္ခ်င္ရင္ မရွက္ဖို႔လည္း လိုတဲ့ေခတ္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို အဓိက ဘာသာစကားလို ေျပာေနတဲ့ တိုင္းျပည္ကို ေရာက္ေနရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးပါ။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို မိခင္ဘာစကားထက္ ပိုျပီးေတာ့ ေျပာရဖို႔ မျဖစ္မေန တြန္းအားေပးတဲ့ တိုင္းျပည္မ်ိဳးမွာ ေရာက္ရင္ေတာ့ ျမန္မာစကားကို မေမ့သင့္ပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က မိမိရဲ႕ အိမ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာသူငယခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အြန္လိုင္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာလို ေျပာႏိုင္၊ ေရးႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ မိမိရဲ႕ အဂၤလိပ္သာစကား ညံ့ေနေသးတယ္ထင္လို႔ ေလ့က်င့္ရန္လိုတယ္ဆုိရင္လည္း မိမိရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကို နားလည္ေအာင္ ေျပာျပီးေတာ့ အဂၤလိပ္လို က်င့္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ အေျခအေနကို ကြဲကြဲျပားျပား သိမယ္လု႔ိ ယံုၾကည္ ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနသူမ်ား၊ ေနထိုင္သူမ်ား ဆုိရင္ျဖင့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး မိမိရဲ႕ အေပါင္းသင္း မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ အဂၤလိပ္လို ပိုမို ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာဖို႔လိုအပ္ ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ Capacity မွာ မိမိတိုင္းျပည္ခ်ည္း တစ္ကိုယ္တည္း Sustainabilty ျဖစ္ျဖစ္ ေနလို႔ရေလာက္ေအာင္ မခ်မ္းသာေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မု႔ိ ႏိုင္ငံျခား လုပ္ငန္းေတြပိုလို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ တားလို႔မရေလာက္ေအာင္လည္း ဝင္လာေနပါတယ္။ ဒီလို ဝင္လာတဲ့ အခြင့္ေရးေတြကို မဆံုးရွံုးခ်င္ဘူး ဆုိရင္၊ မိမိဟာ Global village မွာ villager တစ္ဦးျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို အေရး၊အဖတ္၊ အေျပာ၊ အၾကား အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေလ့လာဆည္းပူး ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ ပါတယ္။ . ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး) ‪www.yoyarlay.com