မွာခ်င္တာ အၾကံေပးခ်င္တာ အင္မတန္ မ်ားေပမယ့္ ယခု အနည္းငယ္သာ မွာအပ္ပါသည္။
အမွုိက္မပစ္နဲ႔
ကိုယ္တိုင္ခံစားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေဘးဘယ္ညာမွာ အမွုိက္ေတြ ထူေနတဲ့လမ္းနဲ႔ ေဘးဘယ္ညာ အမွုိက္ လံုး မရွိတဲ့လမ္း ဘယ္လမ္းက ေလွ်ာက္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းသလဲဆုိတာ။ ေဘးဘယ္ညာတင္မက၊ လမ္းမေပၚမွာပါ ဘယ္အမွုိက္မွ မရွိရင္ ငါဘယ္ေရာက္ေနသလဲဆုိတဲ့ အံ့ၾသမင္သက္တဲ့ ခံစားခ်က္ကို စကၤာပူလို ႏိုင္ငံကုိ ေရာက္ဖူးရင္ေတာင္ သိႏိုင္ပါတယ္။
တန္းစီပါ
တစ္ခုခု အလကားေပးေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စူပါမားကတ္မွာ ပစၥည္း ၀ယ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ျပီး ေစာင့္ေနရတာနဲ႔ တန္းစီျပီး ေစာင့္ရတာ ဘယ္ဟာ ပိုျပီးေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။ တန္းစီ စနစ္သာ ေနရာတိုင္းမွာ က်င့္သံုးရင္ လဘ္စားျခင္း၊ တိုးၾကိတ္ျခင္းတို႔လည္း တစ္နည္းတစ္ဖံုနဲ႔ ေပ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။
အသက္ၾကီးသူ၊ ကိုယ္၀န္သည္တင္မက အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုပါ ဦးစားေပးပါ
အသက္ၾကီးသူေတြ၊ ကိုယ္၀န္သည္ေတြ၊ ရပ္စီးဖို႔ တန္းမမွီတဲ့ ကေလးေတြကို ခုံေပးရံုတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဦးစားေပးျပီး ေနရာေပးတဲ့ အေလ့အထ ေမြးဖြားရန္ လိုအပ္ ပါတယ္။ ေယာကၤ်ားငုတ္တုတ္တို႔ ဘတ္စ္ကားခုံမွာထို္င္ျပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ား ယိမ္းယိုင္ေနတာကို ၾကည့္ေနၾကတာ ျမင္မေကာင္းပါဘူး။ (ထိုင္ခံုမေပးခဲ့ဖူးတဲ့ မိမိရဲ႕ အမူအက်င့္ကိုလည္း ရွက္မိပါတယ္။)
သန္႔ရွင္းတာေရာင္းပါ
မရွိလို႔သာ စားေနၾကတာ။ အမွန္ေတာ့ ရန္ကုန္က လမ္းေဘးအစားအစာ အမ်ားစုဟာ က်န္းမာေရးန႔ဲ မညီညြတ္တာ မ်ားပါတယ္။ သံုးျပီးသား ေရကို ထပ္ထပ္ခါခါ အသံုးျပဳျခင္း၊ သံုးျပီးသား လက္သုတ္ကို ထပ္ထပ္ခါခါ အသံုးျပဳျခင္း၊ မသန္႔တဲ့ ေရ၊ မသန္႔တဲ့ခြက္ တို႔ကို အသံုးျပဳ ေရာင္းခ်ျခင္း၊ အစားအေသာက္ ဟင္းရြက္၊ အတို႔အမည္တို႔ မေဆးပဲ ေကြ်းေမြးေရာင္းခ်ျခင္းက ၀မ္းေရာဂါ ျဖစ္ေစ ပါတယ္။ လမ္းေဘးတင္ မက ဆိုင္ဖြင့္ေရာင္းသူမ်ားဟာ အစားအေသာက္ သန္႔ရွင္းမွုက သတိျပဳေစလို ပါတယ္။ သန္႔ရွင္းဖို႔အတြက္ ပိုက္ဆံ ထူးတစ္ေလ ပုိကုန္မသြားပါ။ မိမိ ေရာင္းေသာ ဟင္းတစ္ခြက္ေၾကာင့္ သူတစ္ဦး က်န္းမာ အသက္ရွင္သြားျခင္း ကို ကုသုိလ္ဟု မွတ္ယူေစလို သည္။
တကၠဆီတို႔ ေစ်းပိုမေတာင္းနဲ႔၊ စီးသူတို႔ ေစ်းပို မစစ္နဲ႔
ခ်ိဳ႕ တကၠဆီ ဒရိုင္ဘာတို႔ ေစ်း အင္မတန္ ပိုေတာင္းတာ ျမင္ဖူးသလို၊ ခ်ိဳ႕ ခရီးသည္တို႔ တန္ေစ်းေတာ့ ေလ်ာ့ေပးေအာင္ ေစ်းစစ္တာမ်ိဳးလည္း ေတြ႔ရ ပါတယ္။ အတၱနဲ႔ ပရကို မွ်တရန္ ၾကိဳးစားၾကပါ။ မိမိ အတြက္လည္း အဆင္ေျပရမည္။ တစ္ပါးသူကလည္း မိမိေၾကာင့္ အဆင္ေျပရမည္။ အနည္းေတာ့ ဒုကၡေတာ့ မေရာက္ေစႏွင့္။
၀ယ္လိုအားမ်ားတိုင္း ေစ်းမတင္ႏွင့္
ဘာရယ္လို႔ မဟုတ္၊ ကုန္ေရာင္းသူ အခ်ိဳ႕ဟာ လူ၀ယ္မ်ားတာ သိရင္ သုိသူသုိ၊ ေစ်းတင္သူကတင္နဲ႔။ ကိုယ္ တစ္ဦး ခ်မ္းသာ ဖို႔ အေရး သာ ၾကည့္၍ စားသံုးသူ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္မည္ကို သူမသိ။ အိမ္ေစ်းတို႔၊ ေျမေစ်းတို႔ အဆမတန္ တတ္ရသည္။ ပြဲစားတို႔ လက္မွာ ေငြရွင္ေပမယ့္၊ သူေဌးတို႔ လက္မွာ ေျမ၀င္ေပမယ့္ အိုးအိမ္ရာမဲ့ေတြ ေတာင္လိုပံု လို႔ ျမိဳ႕မေနႏိုင္ ေတာေျပးၾကသည္။ ပိုက္ဆံရွိလွ်င္ ဘာလုပ္မနည္း ဟု ေမးက ေျမ၀ယ္မည္၊ တိုက္ခန္း၀ယ္ မည္။ ျပီးလွ်င္ ေရာင္းစားမည္၊ ငွားစားမည္။ ေမးစရာက အျခားစီးပြားေရး လုပ္ငန္း စိတ္ကူး မရွိၾကေတာ့ဘူးလား သာ ျဖစ္သည္။ တို႔ျမန္မာတို႔ အိမ္ျခံေျမပဲ အာရံုက်ေနခ်ိန္ တို္င္းတစ္ပါး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္တိ႔ုက၊ ျပည္တြင္း ကေဋၾကြယ္တို႔ သင္တို႔ သတိမထားမိေသာ ေစ်းကြက္ကိုမ်ား ခ််ဳပ္ကိုင္လာၾကသည္။ သင့္တြင္ အိမ္သာပိုင္သည္။ ေျမသာပိုင္သည္။ သင္စားသံုးေသာ ကုန္ပစၥည္းတို႔၊ ၀န္ေဆာင္မွုတို႔ ေစ်းမက်။ ေနာက္တစ္ခု မွာစရာက သူမ်ား ေယာင္တိုင္း လိုက္မေယာင္ႏွင့္။ ေငြရရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုတည္းႏွင့္ စီးပြားရွာျခင္းထက္၊ မိမိႏွင့္ သူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ကို ေျပလည္ေစေသာ၊ လိုအပ္ေနေသာ စီးပြားေရး က႑မ်ားကို ၀င္ေစခ်င္ေသးသည္။ သူမ်ား ေစ်းတင္တိုင္း လိုက္မတင္ပါႏွင့္။ မိမိရရန္ မရွံုးသေရြ႕ တစ္ပါးသူကုိလည္း ဒုကၡမေပးပါႏွင့္။
သူမ်ား ေယာင္တိုင္း လိုက္မေယာင္ႏွင့္
သူ တစ္ဦး သူ႔အေၾကာင္း မေကာင္းဘူး ေျပာလွ်င္ သူ႔အေကာင္းကို မရွာေတာ့ပဲ မေကာင္းကိုသာ ဖိ၍ ေျပာေတာ့သည္။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာသကဲ့သုိ႔ ငါဘုရားေျပာလဲမယံုႏွင့္။ မိမိကိုယ္တိုင္ေသခ်ာ ေလ့လာ ျခင့္ခ်ိန္ စဥ္းစားျပီးမွ ယံု ဟူသကဲ့သုိ႔၊ မိမိကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ ယံုရန္လိုအပ္သည္။
မီးေလာင္ရာ ေလမပင့္ႏွင့္
တို႔ျမန္မာတြင္ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္သည့္ အေလ့အထ တစ္ခုကလည္း ရွိေသးသည္။ ျပႆနာ တစ္ခုခု ျဖစ္လွ်င္ ယင္း ျပႆနာကို ေသးသြားေအာင္ မည္သို႔ ေျဖရွင္းရမည္ထက္ ပိုလို႔သာ ၾကီးထြားေစရန္ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့ ေပးသူမ်ားကသာ မ်ားသည္။ ဆြမ္းၾကီး၀ိုင္းေလာင္းၾကသည္။ မီးေလာင္လွ်င္ မီး၀ိုင္းျငိမ္းေစလိုပါသည္။
www.yoyarlay.com
အမွုိက္မပစ္နဲ႔
ကိုယ္တိုင္ခံစားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေဘးဘယ္ညာမွာ အမွုိက္ေတြ ထူေနတဲ့လမ္းနဲ႔ ေဘးဘယ္ညာ အမွုိက္ လံုး မရွိတဲ့လမ္း ဘယ္လမ္းက ေလွ်ာက္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းသလဲဆုိတာ။ ေဘးဘယ္ညာတင္မက၊ လမ္းမေပၚမွာပါ ဘယ္အမွုိက္မွ မရွိရင္ ငါဘယ္ေရာက္ေနသလဲဆုိတဲ့ အံ့ၾသမင္သက္တဲ့ ခံစားခ်က္ကို စကၤာပူလို ႏိုင္ငံကုိ ေရာက္ဖူးရင္ေတာင္ သိႏိုင္ပါတယ္။
တန္းစီပါ
တစ္ခုခု အလကားေပးေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စူပါမားကတ္မွာ ပစၥည္း ၀ယ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ျပီး ေစာင့္ေနရတာနဲ႔ တန္းစီျပီး ေစာင့္ရတာ ဘယ္ဟာ ပိုျပီးေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။ တန္းစီ စနစ္သာ ေနရာတိုင္းမွာ က်င့္သံုးရင္ လဘ္စားျခင္း၊ တိုးၾကိတ္ျခင္းတို႔လည္း တစ္နည္းတစ္ဖံုနဲ႔ ေပ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။
အသက္ၾကီးသူ၊ ကိုယ္၀န္သည္တင္မက အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုပါ ဦးစားေပးပါ
အသက္ၾကီးသူေတြ၊ ကိုယ္၀န္သည္ေတြ၊ ရပ္စီးဖို႔ တန္းမမွီတဲ့ ကေလးေတြကို ခုံေပးရံုတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဦးစားေပးျပီး ေနရာေပးတဲ့ အေလ့အထ ေမြးဖြားရန္ လိုအပ္ ပါတယ္။ ေယာကၤ်ားငုတ္တုတ္တို႔ ဘတ္စ္ကားခုံမွာထို္င္ျပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ား ယိမ္းယိုင္ေနတာကို ၾကည့္ေနၾကတာ ျမင္မေကာင္းပါဘူး။ (ထိုင္ခံုမေပးခဲ့ဖူးတဲ့ မိမိရဲ႕ အမူအက်င့္ကိုလည္း ရွက္မိပါတယ္။)
သန္႔ရွင္းတာေရာင္းပါ
မရွိလို႔သာ စားေနၾကတာ။ အမွန္ေတာ့ ရန္ကုန္က လမ္းေဘးအစားအစာ အမ်ားစုဟာ က်န္းမာေရးန႔ဲ မညီညြတ္တာ မ်ားပါတယ္။ သံုးျပီးသား ေရကို ထပ္ထပ္ခါခါ အသံုးျပဳျခင္း၊ သံုးျပီးသား လက္သုတ္ကို ထပ္ထပ္ခါခါ အသံုးျပဳျခင္း၊ မသန္႔တဲ့ ေရ၊ မသန္႔တဲ့ခြက္ တို႔ကို အသံုးျပဳ ေရာင္းခ်ျခင္း၊ အစားအေသာက္ ဟင္းရြက္၊ အတို႔အမည္တို႔ မေဆးပဲ ေကြ်းေမြးေရာင္းခ်ျခင္းက ၀မ္းေရာဂါ ျဖစ္ေစ ပါတယ္။ လမ္းေဘးတင္ မက ဆိုင္ဖြင့္ေရာင္းသူမ်ားဟာ အစားအေသာက္ သန္႔ရွင္းမွုက သတိျပဳေစလို ပါတယ္။ သန္႔ရွင္းဖို႔အတြက္ ပိုက္ဆံ ထူးတစ္ေလ ပုိကုန္မသြားပါ။ မိမိ ေရာင္းေသာ ဟင္းတစ္ခြက္ေၾကာင့္ သူတစ္ဦး က်န္းမာ အသက္ရွင္သြားျခင္း ကို ကုသုိလ္ဟု မွတ္ယူေစလို သည္။
တကၠဆီတို႔ ေစ်းပိုမေတာင္းနဲ႔၊ စီးသူတို႔ ေစ်းပို မစစ္နဲ႔
ခ်ိဳ႕ တကၠဆီ ဒရိုင္ဘာတို႔ ေစ်း အင္မတန္ ပိုေတာင္းတာ ျမင္ဖူးသလို၊ ခ်ိဳ႕ ခရီးသည္တို႔ တန္ေစ်းေတာ့ ေလ်ာ့ေပးေအာင္ ေစ်းစစ္တာမ်ိဳးလည္း ေတြ႔ရ ပါတယ္။ အတၱနဲ႔ ပရကို မွ်တရန္ ၾကိဳးစားၾကပါ။ မိမိ အတြက္လည္း အဆင္ေျပရမည္။ တစ္ပါးသူကလည္း မိမိေၾကာင့္ အဆင္ေျပရမည္။ အနည္းေတာ့ ဒုကၡေတာ့ မေရာက္ေစႏွင့္။
၀ယ္လိုအားမ်ားတိုင္း ေစ်းမတင္ႏွင့္
ဘာရယ္လို႔ မဟုတ္၊ ကုန္ေရာင္းသူ အခ်ိဳ႕ဟာ လူ၀ယ္မ်ားတာ သိရင္ သုိသူသုိ၊ ေစ်းတင္သူကတင္နဲ႔။ ကိုယ္ တစ္ဦး ခ်မ္းသာ ဖို႔ အေရး သာ ၾကည့္၍ စားသံုးသူ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္မည္ကို သူမသိ။ အိမ္ေစ်းတို႔၊ ေျမေစ်းတို႔ အဆမတန္ တတ္ရသည္။ ပြဲစားတို႔ လက္မွာ ေငြရွင္ေပမယ့္၊ သူေဌးတို႔ လက္မွာ ေျမ၀င္ေပမယ့္ အိုးအိမ္ရာမဲ့ေတြ ေတာင္လိုပံု လို႔ ျမိဳ႕မေနႏိုင္ ေတာေျပးၾကသည္။ ပိုက္ဆံရွိလွ်င္ ဘာလုပ္မနည္း ဟု ေမးက ေျမ၀ယ္မည္၊ တိုက္ခန္း၀ယ္ မည္။ ျပီးလွ်င္ ေရာင္းစားမည္၊ ငွားစားမည္။ ေမးစရာက အျခားစီးပြားေရး လုပ္ငန္း စိတ္ကူး မရွိၾကေတာ့ဘူးလား သာ ျဖစ္သည္။ တို႔ျမန္မာတို႔ အိမ္ျခံေျမပဲ အာရံုက်ေနခ်ိန္ တို္င္းတစ္ပါး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္တိ႔ုက၊ ျပည္တြင္း ကေဋၾကြယ္တို႔ သင္တို႔ သတိမထားမိေသာ ေစ်းကြက္ကိုမ်ား ခ််ဳပ္ကိုင္လာၾကသည္။ သင့္တြင္ အိမ္သာပိုင္သည္။ ေျမသာပိုင္သည္။ သင္စားသံုးေသာ ကုန္ပစၥည္းတို႔၊ ၀န္ေဆာင္မွုတို႔ ေစ်းမက်။ ေနာက္တစ္ခု မွာစရာက သူမ်ား ေယာင္တိုင္း လိုက္မေယာင္ႏွင့္။ ေငြရရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုတည္းႏွင့္ စီးပြားရွာျခင္းထက္၊ မိမိႏွင့္ သူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ကို ေျပလည္ေစေသာ၊ လိုအပ္ေနေသာ စီးပြားေရး က႑မ်ားကို ၀င္ေစခ်င္ေသးသည္။ သူမ်ား ေစ်းတင္တိုင္း လိုက္မတင္ပါႏွင့္။ မိမိရရန္ မရွံုးသေရြ႕ တစ္ပါးသူကုိလည္း ဒုကၡမေပးပါႏွင့္။
သူမ်ား ေယာင္တိုင္း လိုက္မေယာင္ႏွင့္
သူ တစ္ဦး သူ႔အေၾကာင္း မေကာင္းဘူး ေျပာလွ်င္ သူ႔အေကာင္းကို မရွာေတာ့ပဲ မေကာင္းကိုသာ ဖိ၍ ေျပာေတာ့သည္။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာသကဲ့သုိ႔ ငါဘုရားေျပာလဲမယံုႏွင့္။ မိမိကိုယ္တိုင္ေသခ်ာ ေလ့လာ ျခင့္ခ်ိန္ စဥ္းစားျပီးမွ ယံု ဟူသကဲ့သုိ႔၊ မိမိကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ ယံုရန္လိုအပ္သည္။
မီးေလာင္ရာ ေလမပင့္ႏွင့္
တို႔ျမန္မာတြင္ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္သည့္ အေလ့အထ တစ္ခုကလည္း ရွိေသးသည္။ ျပႆနာ တစ္ခုခု ျဖစ္လွ်င္ ယင္း ျပႆနာကို ေသးသြားေအာင္ မည္သို႔ ေျဖရွင္းရမည္ထက္ ပိုလို႔သာ ၾကီးထြားေစရန္ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့ ေပးသူမ်ားကသာ မ်ားသည္။ ဆြမ္းၾကီး၀ိုင္းေလာင္းၾကသည္။ မီးေလာင္လွ်င္ မီး၀ိုင္းျငိမ္းေစလိုပါသည္။
www.yoyarlay.com
posted from Bloggeroid
No comments:
Post a Comment